Hieronder hebben wij weer een nieuw ervaringsverhaal voor jullie van een stel dat net terug is uit Istanbul. In hun verhaal kijkt de vrouw, Mel, terug op hun verblijf en behandelingen. Mocht je benieuwd zijn naar hoe het is voor een stel om een dergelijk avontuur aan te gaan, of hoe de behandelingen en gastvrouw worden ervaren, dan is het verhaal van Mel en Daan echt de moeite waard. Ben je ook benieuwd naar de uitkomst van hun behandelingen in Turkijk? Lees dan gerust verder.
Mel en Daan; Ons reisverslag
Wij hebben voor Human First gekozen,
omdat wij in het verleden meerdere keren zijn teleurgesteld in de
medische zorg die Nederland biedt. Nadat ik een e-mail had gestuurd
naar Human First werd ik gebeld door Evren. Het telefoongesprek met
Evren gaf voor mij de doorslag om voor Human First te gaan. De
website is erg duidelijk en beantwoord al je vragen. Maar
toch blijft het iets spannends; een medische behandeling in het
buitenland. Evren heeft mij alles uitgelegd en kwam zo professioneel
en bekwaam over, en wist echt alles te vertellen en te beantwoorden. In
Nederland hoef je echt niet van een dokter of doktersassistente te
verwachten dat hij/zij 35 minuten met je gaat bellen.
Op 13 September vlogen wij naar Istanbul
voor de ICSI behandeling en op het vliegveld stond onze transfer al te wachten om ons naar het
hotel te brengen. Prima hotel met heel aardig personeel. 14 September hadden we de eerste afspraak in het Memorial ziekenhuis. Ik werd
onderzocht en Daan zijn sperma werd onderzocht. Na een paar uurtjes
werden we gebeld dat er 1 zaadje was gevonden in het onderzoek,
terwijl in Nederland hebben ze na vijf sperma-onderzoeken niks
gevonden! Nog een een bevestiging voor ons dat we er goed aan
hebben gedaan om de ICSI-behandeling hier in Istanbul te ondergaan.
Ook kregen we een uitleg over de hormooninjecties. Daan heeft heel
lief bij mij de injecties gegeven, elke dag in mijn buik. Omdat we
pas weer op 18 September in het ziekenhuis hoefden te zijn, zijn wij naar
Antalya gevlogen. Paar dagen aan het strand!
Op 18 September weer naar
het ziekenhuis. Ik werd weer onderzocht en kregen weer een uitleg
over een extra injectie die Daan mij elke dag moest geven. Vanaf
vandaag dus twee injecties per dag. Om de dag moesten we naar het
ziekenhuis voor onderzoeken bij mij. Dan houden ze in de gaten of de
eitjes goed groeien en of het genoeg eitjes zijn. 23 September; dit is de laatste injectiedag, waarvan eentje ervoor zorgt dat je je eisprong krijgt. Op 24 September moesten we al vroeg in het ziekenhuis zijn. Daan kreeg
zijn MICRO-TESE operatie. Dit mag gewoon met een plaatselijke
verdoving, Daan heeft er voor gekozen om dit onder algehele narcose
te doen. De dokter kwam na 30 minuten al met het goede nieuws dat hij
meer dan genoeg zaadjes had gevonden! Een uur na Daan zijn operatie
was ik aan de beurt voor de punctie. Omdat ik 17 eitjes had, hebben
zij mij aangeraden om ook onder narcose te gaan. Ik heb er dus niks
van meegekregen.
De eerste twee of drie dagen wel een beetje last van mijn
buik gehad. Daan had ook de eerste drie dagen last. Maar voor ons
allebei is het 100% meegevallen! Op 25 September werden we gebeld met het nieuws dat van
de 17 eitjes er 12 volgroeid waren en van de 12 eitjes er 8 bevrucht
waren. Vervolgens werden er op 27 September twee bevruchtte eitjes
terug geplaatst. Het terug plaatsten duurt ongeveer vijf minuten en ik
heb er echt niks van gevoeld. Wij zijn die zelfde avond weer terug
gevlogen naar Nederland.
Nu vandaag, 9 oktober, heb ik drie zwangerschapstesten gedaan en ik ben bij de huisarts geweest met de uitslag ZWANGER!!
Wij zijn erg blij dat we de ICSI-behandeling bij Human First in Istanbul hebben laten doen. Als we in
Nederland waren gebleven dan had Daan volgende week zijn
laatste sperma-onderzoek gehad. Een maand daarna, de tese operatie en
als ze daar zaadjes zouden vinden dan pas word je doorgestuurd naar
Belgie voor ICSI-behandeling. Dus dan was ik misschien pas over 4
maanden zwanger geweest. Buiten het feit dat het dus een stuk sneller
gaat in Istanbul is het personeel ook veel vriendelijker. Ze nemen
echt de tijd voor je en kennen je bij naam. Bij elk bezoek aan het
ziekenhuis was Dayon erbij. Zij is de Turks/Nederlandse
gastvrouw/tolk. Super aardig en echt heel fijn dat zij er bij elke stap
bij was. Zij weet heel veel van de behandelingen en is een fijne steun.
Groet Mel (25) & Daan (40)
