maandag 9 januari 2012

Nieuw ervaringsverhaal: Meerdere pogingen...

Hieronder het laatste ervaringsverhaal van onze patienten. Helaas zijn ze niet zwanger geworden van hun laatste poging. Toch geeft dit verhaal een goed beeld weer van een lang IVF-traject en hoe stellen dit ervaren...


We zijn inmiddels al een aantal jaren bezig met allerlei onderzoeken en behandelingen om zwanger te worden. Mijn man heeft zich vroeger laten steriliseren en heeft eerst dit ongedaan moeten laten maken. Het heeft eerst maanden geduurd voordat dit geregeld kon worden en daarna weer maanden totdat duidelijk werd dat de zaadkwaliteit desondanks onvoldoende was om op de gebruikelijke manier zwanger te worden. Ook ik heb diverse onderzoeken moeten ondergaan voordat bleek dat er met mij gelukkig niets aan de hand was. Omdat er geen andere optie was, zijn we met ICSI begonnen, tot driemaal toe een negatief resultaat. Hierop heeft het ziekenhuis besloten dat ze mij/ons liever niet verder wilden behandelen, omdat de kans van slagen te klein zou zijn in relatie tot de risico's. Als wij het persé nog een keer wilden proberen, zouden ze daar eerst over moeten vergaderen. 

Wij hadden het inmiddels helemaal gehad met dit ziekenhuis. Ze hebben ons maandenlang aan het lijntje gehouden tijdens de onderzoeken en waren tijdens de behandeling niet altijd even zorgvuldig. Zij hoefden voor ons niet meer te vergaderen: wij wilden sowieso niet verder met een ziekenhuis dat zelf geen vertrouwen in hun behandelingen had. Maar wij hadden nog steeds wél een sterke kinderwens. Via internet zijn we bij Human First uitgekomen. Na eerst heel prettig telefonisch contact met Human First te hebben gehad, werd ons dossier door dr Cem in Istanbul beoordeeld en bleek dat hij nog wel mogelijkheden voor ons zag. 

Onze gehele reis, verblijf en behandeling werd door Human First geregeld. Ik heb voor ons vertrek nog veelvuldig telefonisch en emailcontact gehad om alle kleine vraagjes en onzekerheidjes te spuien en hier werd altijd heel adequaat op gereageerd. In Istanbul werden we door een gastvrouw begeleid, waar we veel aan hadden en ook veel lol mee hebben gehad. Het ziekenhuis was geweldig. Het personeel was vriendelijk, behulpzaam en zeer competent. De behandeling liep voorspoedig. Met name de punctie was zo anders dan in Nederland. Door de goede verdoving heb ik er bijna niets van gevoeld, terwijl ik Nederland zowat uit de stoel sprong omdat de pijn bijna onverdraaglijk was. Nog voor vertrek werden we door Human First gebeld met de vraag of wij zouden willen meewerken aan een radioprogramma over IVF in het buitenland. Het leek ons heel goed idee om onze ervaringen en de verschillen en overeenkomsten tussen Nederland en Istanbul te delen met iedereen die daar belangstelling voor heeft. In Nederland zijn de radiomensen voor en na de reis bij ons thuis geweest voor interviews. In Istanbul hebben we dit telefonisch gedaan. Wij vonden het leuk om te doen, maar wel vervelend om te moeten vertellen dat de eerst poging in Istanbul niet geslaagd was. Maar we wilden het nog niet opgeven. Een paar maanden later zijn we terug gegaan. Weer met alle hulp en voorbereiding van Human First, maar nu zonder gastvrouw, omdat we nu wel bekend met alles waren. Omdat we de vorige keer al ruim 3 weken in Istanbul waren geweest, wilden we de tijd daar nu zoveel mogelijk beperken. Human first heeft ervoor gezorgd dat de benodigde medicatie naar Nederland werd opgestuurd, omdat ik een samenstelling moest gebruiken die in Nederland niet verkrijgbaar was. Weer leek alles heel voorspoedig te gaan, maar het resultaat was ook weer negatief. 

We wilden het eigenlijk opgeven. Het was elke keer zo moeilijk om weer een teleurstelling te verwerken. Bovendien werd het ook erg kostbaar. Doordat we in Nederland al drie pogingen hadden gedaan, werden de behandelingen en medicatie in Istanbul niet meer vergoed. Hier kwamen natuurlijk ook steeds de reis- en verblijfskosten bij, waardoor de kosten hoog opliepen. Echter, toen bleek dat dr Cem nog steeds mogelijkheden voor ons zag, hebben we besloten om nog een laatste poging te doen. Zodat we echt alles hadden geprobeerd. En toen was het raak! We konden het eigenlijk niet geloven, na alle ellende en teleurstellingen die we hadden doorstaan, was ik eindelijk zwanger. We hebben inmiddels een prachtig kindje, waar we heel veel van genieten. Maar het begon toch weer te kriebelen. Het zou toch fantastisch zijn om een broertje of zusje voor onze kleine te krijgen. We hebben weer contact opgenomen met Human First. We zouden hiervoor, gezien al onze ervaringen nooit meer naar een ziekenhuis in Nederland gaan. Een paar maanden geleden zijn we weer in Istanbul geweest. Het was alleen al leuk om onze kleine daar te 'showen' en iedereen was er helemaal gek mee. De behandeling verliep ook weer goed, maar toch niet gelukt. 

De verzekering heeft gelukkig alle medische kosten vergoed. We willen zeer binnenkort weer naar Istanbul voor nog een poging. Het is een keer gelukt, we weten dat het kan, dus het moet gewoon nog een keer lukken. Dus, dit verhaal wordt vervolgd en dan hopelijk met een goed einde... Frank en Daniëlle (oktober 2011)