Maar dat is slechts theorie. Ik ben voorstander van IVF, en niet tegen eiceldonatie, en niet tegen draagmoederschap. Maar de commerciële combinatie van dit alles geeft wel een heel ongemakkelijk gevoel. En daarom is het een fantastische documentaire.
Een eicel uit Israël en een zaadcel uit de Verenigde Staten vinden hun weg naar een draagmoeder in India. Negen maanden later mag de westerse klant zijn kind in ontvangst nemen. De Indiase vrouw is 5000 dollar en een keizersnee rijker. In de film krijgen Doron en zijn vriend uit Israël met behulp van een Amerikaanse draagmoeder een dochter. Het prijskaartje wat aan dit traject hangt doet Doron besluiten een bedrijf te beginnen dat goedkoper werkt. In India leven vrouwen die hun baarmoeder goedkoper ter beschikking willen stellen dan westerse vrouwen. Zo kunnen zij bijvoorbeeld geld verdienen om de scholing van hun eigen kinderen te betalen.