maandag 16 februari 2009

Over Human First

Dit is de naam die ik heb gekozen voor mijn bedrijf. Het is een naam die weergeeft waar het in deze kleine organisatie om draait: om mensen. Tevens reflecteert het ook een van de pluspunten van IVF in Turkije. IVF is in mijn ogen namelijk iets heel anders dan ooglaser, of een tandheelkundige behandeling. Het gaat hier niet om praktische of esthetische motieven. Het gaat om iets dat veel dieper ligt en daarom ook een heel ander soort aandacht verdient. Dat probeer ik iedere patiënt afzonderlijk te bieden.

Aandacht in de voorbereidingsfase, waarin ik veel contact heb met de patiënt en wij samen een reisplanning maken en alle documenten en test resultaten verzamelen. Maar ook is er ruimte voor speciale wensen: een extra familielid meenemen bijvoorbeeld, of soms willen man en vrouw apart reizen vanwege verplichtingen op het werk, noem het maar op. Ook is er erg veel flexibiliteit wat betreft de reisdatum. En dat moet ook wel, want mensen moeten toch een dikke twee weken vrij hebben van hun werk. Er is geen wachtlijst, dus het gaat gewoon om wat de patiënt wil.

Aandacht tijdens het verblijf in Turkije: van onze gastvrouw die patiënten ophaalt van het hotel en begeleidt naar de kliniek. Soms (op verzoek van de vrouw) bij de punctie aanwezig is, maar altijd tijd heeft om vragen te beantwoorden, om tips te geven over wat er te doen is in Istanbul, en zo nu en dan zelfs kaartjes voor een voetbalwedstrijd kan regelen.

En dan is er nog de aandacht die de medische staf aan de patiënten geeft: de verpleegsters die zeer bezorgd en liefdevol zijn, en de arts die altijd kalm en vriendelijk is, en de punctie vaak pijnloos doet verlopen. Hij is aanspreekbaar en luistert naar de patiënt, is 24 uur per dag bereikbaar voor ze (evenals de gastvrouw) en werkt ook door in het weekend als de situatie erom vraagt. En als het koppel weer terug is in Nederland, dan bel ik ze graag nog even op om feedback te krijgen over de reis en de behandeling. En dan wachten we gespannen op de uitslag die ongeveer twee weken later bekend wordt...

vrijdag 13 februari 2009

Kaartjes op de post!!

Vandaag heb ik de wenskaartjes gepost voor twee heel verschillende dames die toch een hoop gemeen hebben: hun kinderwens is (bijna) uitgekomen!! Ze zijn zwanger. Maar het verschil is dat de ene vrouw zwanger is van de eerste poging, en de andere vrouw heeft al heel wat pogingen gehad (en had bijna de moed opgegeven). Hele mooie kaartjes gevonden bij www.Peasforall.com
Heel veel vrouwen bellen met vragen over percentages: "hoeveel kans heb ik op een zwangerschap?" En dat blijft een moeilijk te beantwoorden vraag. Dat komt doordat iedereen een ander verhaal heeft. Met een verhaal bedoel ik medische achtergrond. Maar bijna altijd zijn vrouwen eerder zwanger van IVF/ICSI als de reden van onvruchtbaarheid duidelijk bij de man ligt, en er geen indicaties zijn bij de vrouw. Dit komt doordat de onvruchtbaarheid van de man grotendeels kan worden opgevangen door de medische technologie, door middel van ICSI (in plaats van IVF) of behandelingen voor mannen zonder levende zaadcellen, zoals TESE, MESA en PESA. Ook omdat het aantal zaadcellen dat verkregen wordt per IVF of ICSI-poging natuurlijk ook veel hoger ligt (veel veel veel hoger) dan het aantal eitjes bij de vrouw (tussen 5-15 gemiddeld). Daardoor is alles verbonden aan de kwaliteit van de eitjes en het aantal eitjes. En tenslotte ligt ook de fase van innesteling bij de vrouw, en dit gebeurt geheel buiten de controle van de artsen om (buiten hormonen die helpen om een miskraam te voorkomen zoals Progestan en procedures zoals assisted hatching).

Wie ben ik?

Ik denk dat het wel belangrijk is om wat meer over mijzelf te vertellen (en te laten zien). Ik heb vaak lange gesprekken met onze patiënten, waarin ik veel persoonlijke verhalen te horen krijg. Dit is dan toch wel eenzijdig en daarom wil ik deze gelegenheid gebruiken om ook mijn verhaal te vertellen. Mijn naam is Evren Buyukcinar. Ik ben nu 30, 8 maart wordt ik 31 (zucht). Sinds vorig jaar, 8-8-2008 getrouwd met een geweldige man waar ik al 6 jaar mee samen ben. Geen kinderen... tenminste, nog niet.

Ik ben geboren en getogen in het groene Zuid Limburg, Kerkrade, om precies te zijn. Maar voor mijn studie ben ik in Leiden gaan wonen waar ik Turkse taal & cultuur aan de Leidse Uni heb gestudeerd. Daarna ben ik in Rotterdam gaan wonen met toen nog mijn vriend. En hier wonen we nog steeds. In een groot huis, maar een piepklein tuintje (ik mis het groen van Limburg na al die jaren nog steeds). In januari 2005 ben ik met Human First gestart, nadat het partnerschap met de Acibadem Gezondheidsgroep definitief was vastgelegd. Eerst begonnen met ooglaser, maar later een heldere ingeving gekregen om mij volledig te concentreren op IVF en ICSI behandelingen. Samen met een paar Nederlandse dames die vanuit Turkije de patiënten opvangen, doe ik al het voorwerk zelf in Nederland.

Ik ben momenteel weer student, want ik ben bezig een master in marketing aan de Rotterdam School of Management, Erasmus Universiteit, af te ronden. Deze master heeft mij heel erg geholpen om nog beter te begrijpen hoe ik mensen van dienst kan zijn en dat je voortdurend bezig moet blijven je service te evalueren en te verbeteren. En daar gaat deze blog natuurlijk ook een beetje om. Ik spreek veel vrouwen die allemaal met dezelfde vragen en twijfels en achtergrond zitten, maar elkaar niet zien of horen.

dinsdag 10 februari 2009

Drie op een rij!!

Zojuist ging de telefoon, en daar was de stem van een dolblije dame. Deze week belooft een gezegende week te worden, want zoveel goed nieuws is heel bijzonder. Dit stel was voor de derde keer naar Turkije gegaan voor een IVF-behandeling. En daarvoor hadden ze al meerdere pogingen in Nederland gedaan. Maar ook nadat de eerste poging in Turkije niet was gelukt, hadden ze besloten om terug te gaan, omdat ze zo'n vertrouwen in de arts hadden. En nu dan eindelijk goed nieuws...zwanger! Helemaal in de wolken zijn ze en ik ben zelf ook heel erg blij voor ze. Maar hoe verschrikkelijk zwaar is het om na zoveel teleurstellingen, toch door te gaan. Gelukkig ziet het ernaar uit dat over niet al te lange tijd hun grootste wens in vervulling gaat.

Over ongeveer twee weken is de echo... en dat is opnieuw heel spannend, want de arts heeft 3 embryo's teruggeplaatst.

maandag 9 februari 2009

Twee x goed nieuws

Natuurlijk lopen niet alle verhalen even goed af... wat in realiteit een grote teleurstelling is. Vanuit mijn stoel kom ik dagelijks in contact met (voornamelijk) vrouwen die al een aantal jaar een onvervulde kinderwens hebben. En samen plannen we een nieuwe behandeling, en geven we vorm aan een nieuwe kans. En als het goed uitpakt, zoals vandaag, dan ben ik vereerd om een klein aandeel te hebben in het prille geluk.

Gisteren was ik druk in de keuken bezig met de voorbereidingen voor een dineetje met vrienden, toen ik een sms bericht ontving. Met het meel nog aan mijn vingers heb ik mijn mobieltje gepakt en het bericht gelezen: de geboorte van een zoon! Oohhh, wat heerlijk deze goeie nieuwtjes!! De sms vermeld verder dat hij iets te vroeg geboren is, maar vanaf vandaag naar huis kan. En oh, ja, de trotse ouders hebben beloofd om gauw een ervaringsverhaal te schrijven voor onze website.

Vanochtend belde een andere patiënte vanuit haar vakantiebestemming om door te geven dat de zwangerschapstest positief was. Wat bijzonder dat zij de moeite neemt om ook mij te bellen met dit nieuws. Het was de eerste poging voor dit gezellige koppel (onze gastvrouw Nilgün heeft zich uitstekend vermaakt met het begeleiden van dit stel). Ze hadden besloten om helemaal niet te wachten tot ze in Nederland met IVF konden beginnen. Er waren nogal wat eisen gesteld door de artsen: een hoop kilo's afvallen voordat met IVF wordt gestart. In Turkije konden ze gelukkig meteen worden geholpen, zonder voorwaarden wat betreft gewicht (van de man!!) Nadat ik ze nog een fijne vakantie heb gewenst en beloofd heb gauw weer contact te hebben over de echo (klopt het hartje al?), hebben we afscheid genomen aan de telefoon. Ze zouden ook nog even Nilgün laten weten dat het gelukt is.

Mijn dag kan natuurlijk niet meer stuk. En hoewel het buiten druilerig is, weet ik dat het voor een paar mensen vandaag een bijzonder zonnige dag gaat worden Ik ga straks nog maar even gauw wat snoezige kaartjes kopen en op de post doen!

-xoxo-